Druga edycja konkursu ma na celu przyjrzenie się zagadnieniu apoptozy (z gr.  ‘opadanie liści’). Terminem tym określa się stosunkowo nowe odkrycie fizjologicznego procesu eliminowania komórek. Apoptoza to inaczej programowana śmierć komórki, kontrolowana przez geny, a więc jej zaplanowane, kontrolowane samobójstwo. Proces, o którym mowa,  dotyczy zawsze pojedynczych, zdrowych komórek i odbywa się dla dobra całego organizmu. Co ważne, wybrana komórka zawsze czynnie uczestniczy we własnej samozagładzie. Zmienia ona wtedy swój metabolizm, a otrzymany „sygnał do samobójstwa” wyzwala kaskady procesów molekularnych, które powodują jej dezintegrację. Zjawisko apoptozy dotyczy komórek występujących w nadmiernej ilości lub bezużytecznych. Jedną z teorii, wyjaśniających genezę procesu apoptozy, jest założenie, że z natury swej komórki umierają wtedy, gdy nie są pobudzane do życia 

i rozrostu przez sygnały płynące od sąsiadujących z nimi komórek. Do aktywnej, samobójczej śmierci komórki dochodzi więc w momencie, kiedy nie otrzymała ona na czas sygnału o swej niezbędności dla całego ustroju. Nie jest to jednak proces degenerujący ani patologiczny w przeciwieństwie do nekrozy, która jest śmiercią nagłą, przypadkową i  chorobową.

Termin apoptoza, choć zaczerpnięty z biologii i genetyki, w przypadku tegorocznej edycji konkursu ZAKŁÓCENIA, posłuży do rozważań o charakterze egzystencjalnym. Metafora apoptozy stanie się tematem prac artystycznych, będących próbą integracji wiedzy z pola nauki, sztuki, religii i etyki, podjętą w celu szerszego zrozumienia zjawisk

o charakterze społecznym. Nasz ogląd świata, z konieczności zindywidualizowany i fragmentaryczny, poddany zostanie próbie odnalezienia innych punktów widzenia. Apoptozę zbada najmłodsze pokolenie twórców, konfrontując własne wizje i refleksje ze spojrzeniami członków jury konkursu.